برنامه استیج من و تو و آکادمی موسیقی گوگوش از شب کوک کپی برداری کرده اند !!

برنامه های استیج من و تو و آکادمی موسیقی گوگوش از شب کوک کپی برداری کرده اند !!

برنامه شب کوک از برنامه های ماهواره ای کپی برداری نکرده است.

شاید بسیاری اطلاع ندارند که طرح «شب کوک» متعلق به ۱۱ سال پیش است و شاید اگر این برنامه همان زمان تصویب می شد کمتر شائبه کپی بودن که این روزها با آغاز هر برنامه ای راه می افتد، مطرح می شد.

برنامه استیج من و تو و آکادمی موسیقی گوگوش از شب کوک کپی برداری کرده اند !!

بابایی: بله من طرح برنامه «شب کوک» را در سال ۸۴ نوشتم که در آن زمان به هر دلیلی رد شد ولی امروز خودم هم فکر می کنم آن طرح قابلیت کافی برای پرداختن نداشت. این را گفتم تا بیان کنم مقایسه ما با برنامه های شبکه های ماهواره ای مقایسه غلطی است. در هیچ جای دنیا هم این دیالوگ که در ایران رواج دارد که فلان برنامه از فلان جا کپی شده است، وجود ندارد. اگر یک برنامه خوب باشد هر کشوری بنا به شرایط فرهنگی و بومی خود می تواند مدلی از آن برنامه اصلی را بسازد. حتی در تمام اروپا کپی رایت یک برنامه را می خرند و مدل هایی از آن برنامه را با حفظ تمام ویژگی ها از جمله رنگ، دکور، لحن و… تولید می کنند.

*مساله ما در ایران این است که در بیشتر مواقع برنامه سازان اثری را بدون ذکر عنوان، کپی می کنند و نامی از منبع اصلی نمی آورند.

بابایی: باید به دو نکته اشاره کنم که کمی تلخ است. بیشترین ضربه های فرهنگی که ما در ایران از آنها صدمه می خوریم به دو مساله مربوط است، اول نداشتن تفکر و اندیشه است و اینکه به راحتی درباره پدیده ها نظر می دهیم. دوم اینکه مقایسه در فرهنگ ایرانی جایگاه بسیاری دارد و اتفاقا تمام زندگی ما را به نابودی می کشاند. پایه این مقایسه ها اندیشه درستی ندارد و خود مقایسه هم از نداشتن اندیشه درست برمی آید. من گاهی نظراتی می بینم که دلم برای این فرهنگ می سوزد. گاهی هم این اتفاق را از اهالی رسانه و اهل قلم می بینم. صحبت من درباره «شب کوک» این است که در تمام دنیا هر برنامه سازی در حوزه موسیقی و در کشورش برنامه هایی را می سازد. ما هم می خواستیم یک مسابقه ساده خوانندگی راه بیندازیم و کاری هم به هیچ برنامه ای در دنیا نداشتیم. همانطور که گفتم این طرح را سال ۸۴ نوشتم و سال ۸۶ به آرشیو یکی از شبکه ها داده شد و هنوز هم در آرشیو آن شبکه موجود است و آن زمان مسئولان آن شبکه نیازی نمی دیدند که این طرح ساخته شود.

هدف ما از ساخت این مسابقه خوانندگی این بود که نسل جوان ما کمبود چنین برنامه هایی را احساس نکند و از دیدن مسابقات خارجی حسرت نخورد. عده ای بین این برنامه و سایر مسابقه های خوانندگی مقایسه می کنند در حالی که هر مسابقه یک الزاماتی دارد به طور مثال نمی توان جای داور و شرکت کننده را با هم عوض کرد و من نمی دانم چرا این افراد به نکات متفاوت «شب کوک»  اشاره نکردند. ما در این برنامه لحن خودمان را داشتیم و من نوعی ارتباط را با داوران برقرار کردم که می توانم بگویم در هیچ کجای دنیا این میزان از فانتزی در برنامه وجود ندارد. همچنین نوع ارتباط بین صحنه و مجری و داوران نیز در باقی مسابقات دنیا به این شکل نیست. ما حتی کمدینی داشتیم که معضلات موسیقی را به شکل یک استندآپ کمدی برگزار می کرد. همچنین از جمله ویژگی های داوری ما این است که کارت های زرد و سبز و قرمز ارائه می شد که در هیچ کجای دنیا کارت نمایش داده نمی شود. همه اینها جزییات ریزی است که من تعجب  می کنم چرا دیده نشد. در واقع می توان گفت برنامه «شب کوک» در حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد ایرانیزه شده و در حدود ۱۰ درصد یک مسابقه موسیقی است که ساختار باقی مسابقات را دارد. سایر رسانه ها در دنیا بیان می کنند که باید از یک ایده خوب استفاده و آن را بومی کرد.

گرداوری: شب کوک